Non hai un mellor sitio no país enteiro, se un pensa nun lugar no cal realizar un Exilio Interior perpetuo, como alí, ó carón de onde as bestas bravas nacen e as cegoñas quentan e defenden o seu ovo no niño. Nese luar realizouse unha nova edición do, xa mítico, Aberto das Freces da LNB , un dioivo de emocións incontidas que estouraron coma un relampo de lume no campo da festa da parroquia do Alegre. Chegaba a serpe multicolor, cos dentes afiados de Begonte, e facíao atraida polo engaiolante arrecendo das poderosas Freces. Un espectacular día amenceu vermello para recibir a toda a tribo indomábel do palán ergueito, billardas ó ar nunha tarde esplendorosa na que, coma decotío, unha brutal restra de xuramentos estouraba no horizonte cando a cachiza esquivaba o Varal; unha restra de mensaxes tamén entre os comandos billardeiros antes de iniciarse o aberto, anunciaba un posibel control policial na recta de San Tomé (na parroquia veciña de Lourenzá), estrada obrigada para moitos indomábeis palanadores e palanadoras; mais non era un despregue represivo para o control do morapio dos conductores, senón o levantamento dun cadáver dun deportista tradicional, xogador de bolos celtas, que en estrañas circunstancias colleu a escaleira ó ceo. Co ruxe ruxe do suceso percutindo nos ouvidos dos case un cento de participantes, a mellor competición de billarda do mundo, continuou coa súa poderosa loita do home conta a madeira, na procura dun campión ou campioa que erguera as Freces no máis alto do Lugnasad. Entre unha multitude expectante o lusco e fusco acolleu a gran final polo título que enfrontou á super-estrela LNB Charly co gran Palanador dos MadiaLeva Xan. O de Lugo tentaba frear coma unha Galicola recén aberta o empurre do palanador top de Carabullo, mais dista non puido ser, Charly abrazou a gloria unha vez máis deixando a Xan coas Freces e o mel nos beizos na segunda posición e a un pletórico Muriego dos Remourelle Bulls na terceira praza, o Home-Marín dos Bulls non puido evitar unha emoción inmensa, ó borde das bágoas, compartida por toda a súa equipa que se desbordou co bico do palanador eo-naviego no podium ó escudo da súa franquicia. Nun campo de Bretoña aló polo 1999 comezou a loita, hoxe, vemos claro, que outro deporte é imposíbel …Bretoña e as Freces Sempre, Adiante co Lugnasad!!
O Varal 