Muimenta – O Varal

Estadio do Pichón. Muimenta. Exterior. Día. Son as catro da tarde e a calor abafa.

Ás portas do estadio aparca un coche. Un utilitario, un pouco vello de cor vermella esvaecida.

Non sen certas dificultades, unha familia baixa do vehículo. Unha familia normal de clase traballadora.

Paseniño entran no campo, algo despistados, case como sen querer.

Luís, o condutor do automóbil, achégase dubidoso a un dos responsables, ou esa é a sensación de Luís.

-Boa tarde -saúda Luís- dixéronos que hoxe se había billarda aquí.
-Pois si, afirma o responsable, hoxe temos xornada de liga.
-E, ¿poderían xogar as nenas? É que sendo unha xornada de liga, solta dubidando. A verdade, di Luís, é que o outro día probaron en Bretoña e prestoulles tanto…- A súa faciana reflicte a emoción dun pai agradecido-, ¿sabes? ¡A Antía ata fixo un punto!

-A cámara fai un primeiro plano, enfocando aos ollos, case húmidos pola emoción-

-¡Claro! ¡Claro que poden xogar! Xa me acordo dela, di o responsable, a irmá… ¿Alba?
-Si, tamén quere xogar. E…
Nese intre Alba da un paso, vírase cara o pai e espétalle unha mirada de ilusión como
pedindo un agasallo aos reis.
-Papá, ti tamén xogas e a Mamá tamén, berra Alba
-¡Podedes xogar os catro! Chámanse abertos por iso.

Fundido a negro.

O seguinte plano é de Alba e Antía cun palán na man collendo unha billarda do chan.

Fundido a negro

Deste xeito, foi como Alba e Antía xogaron o seu segundo aberto e Mercedes e Luís o primeiro. Esta historia, non é un filme, foi o que aconteceu, máis ou menos, este sábado en Muimenta. E así ata completar un total de trece persoas que xogaron por primeira vez á billarda ese día na Conferencia Mai, a Norleste.
Se a LNB se fai grande, día a día, é por cousas coma estas. Un modelo autoxestionado, sen institucións por detrás que se movan por intereses económicos ou egos persoais.

Se queres xogar, xogas. Se non tes palán, traémolos nós (poderían cantar Os Labregos do tempo dos Sputniks). Se non tes billardas, colles das nosas. Se non sabes xogar, ou as regras, ou arbitrar, ensinámosche nós. Se che presta, que che vai prestar, volves cando queiras, cando che dea a gana ou cando che pete.
Por iso a LNB medra, por iso, o sábado se xuntaron noventa e dúas persoas para xogar, por iso somos a única liga de billarda que medra en Galicia. Sen federacións, sen televisión (a revolución non será televisada berraba Gil Scott-Heron hai cincuenta anos), sen Got Talent, sen mutilar tradicións, sen imitacións, sen os logos da Xunta, esa mesma Xunta de Galicia que non queremos que nos recoñeza como deporte, porque nós non os recoñecemos a eles.

Como dicía o Manuel María no Guerrilleiro da Patria asoballada,

“Unha terra de nós era o teu norte,
un pobo traballador, ledo e baril,
unha conciencia viva , alerta e forte
se fai falla, nós “empuñaremos o teu fusil”

Medramos, e nós sabemos ben o porqué. Porque Calvete o soñou, porque Xermán o empezou, porque podes marchar e volver, que aquí tes o teu fogar, porque temos a forza que Mario, Suso, Xosé, Chupi, Julio, Jorge e os que marcharon máis cedo do que deberan nos deron. Porque nos presta o que facemos, porque non seguimos ídolos, porque as nosas referentes son aquelas persoas que están ao noso lado, non por diante, nin por detrás, porque tentaron agredirnos e xuntas levantamos o palán para defendernos, porque quen tentou calarnos quedará xordo ao oír as nosas gorxas berrar xuntas e porque a nosa historia, ¡facémola nós!! Queda claro ata aquí que o IX Aberto de Billarda “A terra non se vende” foi un xute de forza, moral e irmandade que non ten volta atrás.

Voltando ao sábado en Muimenta, o tempo axudou, o campo estaba fermoso, a veciñanza colaborou e os Carabullo quixeron aproveitar todas as conxuncións para que a xornada fose redonda. E vaia que si o foi, sobre todo, para eles, oitenta e sete puntos para gañar por equipos, primeiro e segundo posto individual e unha foliada post aberto na que demostraron, tamén, o talento musical de boa parte do seu plantel.
Por equipos, os Carabullos sacaron catorce puntos a Billardeiros Musicais e a Troitas Bravas, mais foi a expedición da Laracha, Campo da Feira, a que máis preto deles estivo, quedando a trece puntos dos locais que se afianzan como líderes na xeral con dezasete puntos de vantaxe sobre Troitas e vinte e tres sobre Billardeiros.
Iso no que respecta a competición, xa que na mesa e na sobremesa destacaron Castiñeiro Milenario que levou dez persoas ao xantar antes do aberto, seguidos de preto por Madia Leva e quedando un pouco descolgados Billarda Verde que esta xornada non presentaron kilos nin chupiños.
Na clasificación individual o mediano dos Morán, Javi, acadou vinte e tres puntos, os mesmos que Charly, pero non lle deu opción ningunha na final, gañándolle a guerra psicolóxica dende o principio. Mais este segundo posto de Charly serviulle para asentarse no primeiro posto da xeral con sete puntos de vantaxe sobre Daniel e oito sobre Sachas.

A seguinte xornada será a derradeira da tempada. A LNB volve á casa, volve a Remourelle e os Bulls serán os encargados, coma todos os anos, de poñer o remate de ouro á Liga.
Unha xornada de seguro ben emocionante na que se decidirá unha das ligas máis igualadas da historia.
Billarda Sempre!! Auténtica sempre!! Adiante co Varal!!